Wie kinderen heeft, heeft dit boek vast heel vaak voorgelezen: ‘De Gruffalo’ van Julia Donaldson en Axel Scheffler. Mijn dochter is dol op dit boek. Er is echter één zin in het boek die steeds vraagtekens bij haar oproept. Het verhaal gaat als volgt: een kleine muis loopt door het bos en komt verschillende dieren tegen (een uil, vos en slang) die hem wel een lekker hapje vinden. Muis is hen te slim af door de dieren te vertellen dat hij een afspraak heeft met een Gruffalo die heel toevallig dol is op geroosterde vos, uilencake en slangenpastei. De dieren, bang voor deze Gruffalo, laten de muis gaan. Als de muis later met de Gruffalo door het bos loopt en de dieren weer tegenkomt gaat de tekst als volgt:

‘Dat is slang,’ zei de muis. ‘Hé, slang, hallo!’
Slang wierp een blik op de Gruffalo.
‘S-salamanders,’ zei hij. ‘Tot ziens, beste muis.’
En haastig glipte hij weg naar zijn huis.

Wierp een blik?

Daar verloor ik haar aandacht voor het verhaal en zag ik vragende ogen. Deze zin komt drie keer terug, en elke keer dezelfde blik.

Wat zou er eigenlijk in de oorspronkelijke tekst staan?

“It’s Snake,” said the mouse. “Why, Snake, hello!”
Snake took one look at the Gruffalo.
“Oh crumbs!” he said, “Goodbye, little mouse!”
And off he slid to his logpile house.

Levert bij Engelstalige kinderen vast geen vraagtekens op. Vertalen blijft een lastig vak.